Rozdział 16

Arka Przymierza w Jerozolimie

¹ Przyniesiono więc Arkę Bożą i ustawiono ją w środku namiotu, jaki rozpiął dla niej Dawid, po czym złożono całopalenia i ofiary pojednania.

² Gdy zaś Dawid skończył składanie całopaleń i ofiar pojednania, pobłogosławił lud w imieniu Pana.

³ I potem rozdał wszystkim Izraelitom, tak mężczyznom jak i kobietom, każdemu po bochenku chleba, po kawałku mięsa i po kubku wina.

⁴ Ustanowił przed Arką Pańską niektórych lewitów z obsługi, aby sławili, dzięki czynili i wychwalali Pana, Boga Izraelowego:

⁵ Asafa – przełożonym, Zachariasza – jego zastępcą, potem Uzzjela, Szemiramota, Jechiela, Mattitiasza, Eliaba, Benajasza, Obed-Edoma i Jejela, na instrumentach: harfach i cytrach, Asafa zaś, by grał na cymbałach;

⁶ Benajasza i Jachazjela, by stale trąbili przed Arką Przymierza Bożego.

⁷ Owego dnia postanowił Dawid po raz pierwszy, aby tak wielbiono Pana za pośrednictwem Asafa i jego braci:

⁸ Dzięki czyńcie Panu, wzywajcie Jego imienia, głoście dzieła Jego wśród narodów!

Ps 105,1-15

⁹ Śpiewajcie Mu, grajcie Mu psalmy, rozpowiadajcie wszystkie Jego cuda.

¹⁰ Szczyćcie się świętym Jego imieniem, niech się weseli serce szukających Pana!

¹¹ Rozważajcie o Panu i Jego potędze, szukajcie zawsze Jego oblicza:

¹² Pamiętajcie o cudach, które On zdziałał, o Jego znakach i sądach ust Jego.

¹³ Potomstwo Izraela, Jego sługi, synowie Izraela, Jego wybrańcy!

¹⁴ On, Pan, jest naszym Bogiem, Jego wyroki obejmują świąt cały.

¹⁵ Na wieki pamięta o swoim przymierzu – obietnicę dał dla tysiąca pokoleń.

¹⁶ Zawarł je z Abrahamem i przysięgę dał Izaakowi.

¹⁷ Ustanowił dla Jakuba jako prawo wieczne przymierze dla Izraela,

¹⁸ mówiąc: Dam tobie ziemię Kanaanu na waszą własność dziedziczną,

¹⁹ gdy was było niewielu – nieliczni i obcy w niej.

²⁰ Wędrowali od szczepu do szczepu, z jednego królestwa do drugiego ludu,

²¹ a nie pozwolił nikomu ich uciskać z ich powodu karał królów:

²² Nie dotykajcie moich pomazańców i prorokom moim nie czyńcie krzywdy!

²³ Śpiewajcie Panu, wszystkie krainy, z dnia na dzień głoście Jego zbawienie!

Ps 96

²⁴ Rozgłaszajcie Jego chwałę wśród pogan, Jego cuda – wśród wszystkich narodów,

²⁵ bo wielki jest Pan, godzien wielkiej chwały: wzbudza On większy lęk niż wszyscy bogowie.

²⁶ Bo wszyscy bogowie pogan to ułuda, a Pan uczynił niebiosa.

²⁷ Przed Nim kroczą majestat i piękno, potęga i jasność w Jego przybytku.

²⁸ Oddajcie Panu, rodziny narodów, oddajcie Panu chwałę i potęgę,

²⁹ oddajcie Panu chwałę Jego imienia. Nieście ofiary i wchodźcie przed Jego oblicze, oddajcie pokłon Panu, w święte szaty odziani.

³⁰ W obliczu Jego zadrżyj, ziemio cała! Umocnił On świat, by się nie poruszył.

³¹ Niech cieszy się niebo i ziemia raduje. Mówcie wśród pogan: Pan jest królem.

³² Niech szumi morze i co je napełnia, niech się weselą pola i wszystko, co na nich.

³³ Niech tak się uradują drzewa leśne w obliczu Pana, bo nadchodzi, aby rządzić ziemią.

³⁴ Chwalcie Pana, bo dobry, bo na wieki Jego łaskawość.

Ps 106,1; Ps 106,47-48

³⁵ Mówcie: Ratuj nas, Boże zbawienia naszego, zgromadź nas i wybaw spośród narodów, abyśmy wielbili święte imię Twoje i dumni byli z Twej chwały.

³⁶ Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków na wieki. A cały naród odpowiedział: Amen i chwalił Pana.

³⁷ Dawid pozostawił tam przed Arką Przymierza Pańskiego Asafa i jego braci, aby pełnili służbę ustawicznie przed Arką, według porządku każdego dnia;

³⁸ i Obed-Edoma z jego sześćdziesięciu ośmiu braćmi, Obed-Edoma, syna Jedutuna, i Chosę jako odźwiernych;

³⁹ kapłana Sadoka i braci jego, kapłanów pozostawił przed przybytkiem Pańskim na wyżynie, która jest w Gibeonie,

⁴⁰ aby stale ofiarowali Panu ofiary całopalne na ołtarzu całopalenia, rano i wieczorem – według wszystkiego, co napisane jest w Prawie Pana, które On zlecił Izraelowi.

⁴¹ Z nimi byli Heman i Jedutun i reszta wybranych, imiennie wyznaczonych, aby dzięki czynić Panu, bo na wieki Jego łaskawość.

⁴² U Hemana i Jedutuna były przechowywane trąby i cymbały dla grających i instrumenty towarzyszące pieśni Bożej. A synowie Jedutuna byli przy bramie.

⁴³ I wrócił się cały lud – każdy do swego domu. Powrócił też Dawid, aby wnieść błogosławieństwo do swego domu.

2Sm 6,19-20