Rozdział 16

¹ Potem posłyszałem donośny głos ze świątyni, mówiący do siedmiu aniołów: Idźcie, a wylejcie siedem czasz gniewu Boga na ziemię!

Ap 8,6-12

² I poszedł pierwszy, i wylał swą czaszę na ziemię. A wrzód złośliwy, bolesny, wystąpił na ludziach, co mają znamię Bestii, i na tych, co wielbią jej obraz.

Wj 9,8-11 Ap 13,15-17

³ A drugi wylał swą czaszę na morze: I stało się ono krwią jakby zmarłego, i każda z istot żywych poniosła śmierć – te, które są w morzu.

⁴ A trzeci wylał swą czaszę na rzeki i źródła wód: i stały się krwią.

Wj 7,24-24

⁵ I usłyszałem anioła wód, mówiącego: Ty jesteś sprawiedliwy, Który jesteś, Który byłeś, o Święty, że tak osądziłeś.

Ap 1,20+ Ap 1,4+; Ap 11,17

⁶ Ponieważ wylali krew świętych i proroków, krew również pić im dałeś. Godni są tego!

Ap 18,24

⁷ I usłyszałem, jak mówił ołtarz: Tak, Panie, Boże wszechwładny, prawdziwe są Twoje wyroki i sprawiedliwe.

Ap 6,9; Ap 8,3-4

⁸ A czwarty wylał swą czaszę na słońce: i dano mu władzę dotknąć ogniem ludzi.

Ap 19,2

⁹ I ludzie zostali dotknięci wielkim upałem, i bluźnili imieniu Boga, który ma moc nad tymi plagami, a nie nawrócili się, by oddać Mu chwałę.

Ap 9,20; Am 4,6+

¹⁰ A piąty wylał swą czaszę na tron Bestii: i w jej królestwie nastały ciemności, a ludzie z bólu gryźli języki

Wj 10,21-23; Iz 8,22

¹¹ i Bogu nieba bluźnili za bóle swoje i wrzody, ale od czynów swoich się nie odwrócili.

¹² A szósty wylał swą czaszę na rzekę wielką, na Eufrat. A wyschła jej woda, by dla królów ze wschodu słońca droga stanęła otworem.

Ap 9,14

¹³ I ujrzałem wychodzące z paszczy Smoka i z paszczy Bestii, i z ust Fałszywego Proroka trzy duchy nieczyste jakby ropuchy;

Wj 8,2-3

¹⁴ a są to duchy czyniące znaki – demony, które wychodzą ku królom całej zamieszkanej ziemi, by ich zgromadzić na wojnę w Wielkim Dniu wszechmogącego Boga.

Ap 17,13-14; Ap 19,19 1Kor 1,8+

¹⁵ <Oto przyjdę jak złodziej: Błogosławiony, który czuwa i strzeże swych szat, by nago nie chodzić i by sromoty jego nie widziano>.

Ap 3,3-4; Ap 3,18; Ap 1,3+

¹⁶ I zgromadziły ich na miejsce, zwane po hebrajsku Har-Magedon.

Ap 20,8

¹⁷ A siódmy wylał swą czaszę w powietrze: a ze świątyni od tronu dobył się donośny głos mówiący: „Stało się!”

Iz 66,6; Ap 21,6; Ap 4,5

¹⁸ I nastąpiły błyskawice i głosy, i gromy, i nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi, jakiego nie było, odkąd jest człowiek na ziemi: takie trzęsienie ziemi, tak wielkie.

Dn 12,1; Mk 13,19

¹⁹ A wielkie miasto rozpadło się na trzy części i miasta pogan runęły. I wspomniał Bóg na Wielki Babilon, by mu dać kielich wina – gniewu zapalczywości swej.

Ap 14,8; Ap 14,10

²⁰ I pierzchła każda wyspa, i gór już nie znaleziono.

Ap 6,14

²¹ I grad ogromny o wadze jakby talentu spadł z nieba na ludzi. A ludzie Bogu bluźnili za plagę gradu, bo plaga jego jest bardzo wielka.

Wj 9,22-26