PRZEPISY DOTYCZĄCE OFIAR. UPRAWNIENIA KAPŁANÓW I LEWITÓW

Rozdział 15

Ofiary z pokarmów i płynów

Wj 29,40n; Kpł 23,18; Kpł 2,1-10

¹ Pan tak przemówił do Mojżesza:

² Zwróć się do Izraelitów i powiedz im: Gdy wejdziecie do kraju, który wam daję na mieszkanie,

³ i złożycie Panu ofiarę spalaną z cielców lub owiec: całopalenie lub ofiarę dla wypełnienia ślubu, bądź też jako ofiarę dobrowolną, bądź podczas waszych uroczystości, aby zgotować miłą woń dla Pana,

⁴ winien ten, który przynosi dar ofiarny dla Pana, przynieść jako ofiarę z pokarmów dziesiątą część efy najczystszej mąki, zaprawionej jedną trzecią hinu oliwy.

⁵ Jako ofiarę z płynów winien dać przy ofierze całopalnej lub ofierze pojednania czwartą część hinu wina na każdego baranka.

⁶ Przy ofierze z barana złożysz dwie trzecie efy najczystszej mąki zaprawionej jedną trzecią hinu oliwy,

⁷ oraz ofiarę płynną z wina – jedną trzecią hinu, jako miłą woń dla Pana.

⁸ Gdy ofiarujesz młodego cielca jako ofiarę całopalną lub ofiarę na wypełnienie ślubu, albo jako ofiarę biesiadną dla Pana,

⁹ dodasz do cielca jako ofiarę z pokarmów trzy dziesiąte efy najczystszej mąki zaprawionej połową hinu oliwy,

¹⁰ a jako ofiarę z płynów dasz połowę hinu wina jako miłą woń ofiary dla Pana.

¹¹ Tak należy czynić przy każdej ofierze z cielca, barana oraz jagnięcia czy koźlęcia.

¹² Stosownie do liczby żertw ofiarnych tak macie postąpić przy każdej sztuce.

¹³ Według tego przepisu ma postępować każdy spośród waszego ludu, gdy chce złożyć ofiarę spalaną jako miłą woń dla Pana.

¹⁴ Gdyby zaś człowiek obcy, który się u was zatrzymał albo pośród was na stałe mieszka, chciał złożyć ofiarę jako miłą woń dla Pana – ma uczynić tak jak i wy.

¹⁵ Jednakowa ustawa odnosi się do was i do obcych, którzy się pośród was zatrzymują; jest to ustawa wieczysta dla waszych potomków i wobec Pana obowiązująca zarówno was jak i obcych.

Wj 12,48+

¹⁶ To samo prawo i ten sam przepis obowiązują was i obcych, którzy mieszkają pośród was.

Kpł 17,13; Kpł 24,22; Lb 9,14; Lb 15,29n

Pierwociny chleba

¹⁷ Tak do Mojżesza znów mówił dalej Pan:

¹⁸ Powiedz Izraelitom: Gdy przyjdziecie do kraju, do którego was prowadzę,

¹⁹ zanim zaczniecie jeść chleb kraju, przyniesiecie wpierw dar szczególny dla Pana.

²⁰ Przyniesiecie w darze pierwociny ciasta, okrągły placek przyniesiecie jako szczególny dar klepiska.

²¹ Będziecie składać pierwociny ciasta jako szczególny dar dla Pana przez [wszystkie] wasze pokolenia.

Wynagrodzenie za grzechy nieuwagi

Kpł 4

²² Jeżeli przez nieuwagę nie wykonacie wszystkich tych nakazów, które Pan wypowiedział do Mojżesza,

²³ tego wszystkiego, co nakazał Pan przez Mojżesza – od dnia, w którym Pan to nakazał, i poprzez następne wasze pokolenie

²⁴ zapomni tego uczynić zgromadzenie – winno całe zgromadzenie złożyć cielca na ofiarę całopalną jako miłą woń dla Pana; a do tego odpowiadającą przepisom prawa ofiarę z pokarmów i płynów, wreszcie kozła jako ofiarę przebłagalną.

²⁵ Kapłan dokona obrzędu przebłagania w imieniu całej społeczności Izraelitów, i będzie im odpuszczone, gdyż było to popełnione przez nieuwagę, a oni złożyli ofiarę spalaną i ofiarę przebłagalną wobec Pana za swoją nieuwagę.

²⁶ Będzie więc całej społeczności Izraelitów odpuszczone, jak również obcym, którzy pośród was przebywają, był to bowiem grzech całego ludu popełniony przez nieuwagę.

²⁷ Jeśli to będzie pojedyncza osoba, która zgrzeszy przez zapomnienie, przyprowadzi jednoroczną kozę jako ofiarę przebłagalną.

²⁸ Nad osobą, która zgrzeszyła, kapłan dokona obrzędu przebłagania, aby ją uwolnić od winy – i dostąpi ona odpuszczenia.

²⁹ Prawo to obowiązuje zarówno Izraelitów, jak też i obcych, którzy przebywają pomiędzy wami; jedno prawo będzie dla wszystkich, którzy zgrzeszyli nieświadomie.

³⁰ Gdyby ktoś uczynił to świadomie, bez względu na to, czy jest tubylcem czy obcym, obraża Pana i ma być wyłączony spośród ludu.

³¹ Wzgardził bowiem słowem Pana i złamał Jego przykazania – taki musi być wyłączony bez miłosierdzia, i spadnie na niego odpowiedzialność za jego grzech.

Naruszenie szabatu

Wj 20,8+; Wj 31,12-17; Wj 35,1-3

³² Gdy Izraelici przebywali na pustyni, spotkali człowieka zbierającego drwa w dzień szabatu.

³³ Wtedy przyprowadzili go ci, którzy go spotkali przy zbieraniu drew, do Mojżesza, Aarona i całego zgromadzenia.

³⁴ Zatrzymali go pod strażą, bo jeszcze nie zapadło postanowienie, co z nim należy uczynić.

Kpł 24,12

³⁵ Pan zaś rzekł do Mojżesza: Człowiek ten musi umrzeć – cała społeczność ma go poza obozem ukamienować.

³⁶ Wyprowadziło go więc całe zgromadzenie poza obóz i ukamienowało według rozkazu, jaki wydał Pan Mojżeszowi.

Frędzle przy szatach

Pwt 22,12 Mt 9,20; Mt 23,5

³⁷ I mówił znowu Pan do Mojżesza:

³⁸ Powiedz Izraelitom, niech sobie zrobią frędzle na krajach swoich szat, oni i ich potomstwo, i do każdej frędzli użyją sznurka z fioletowej purpury.

³⁹ Dla was będą te frędzle, a gdy na nie spojrzycie, przypomnicie sobie wszystkie przykazania Pana, aby je wypełnić – a nie pójdziecie za żądzami swego serca i oczu, przez które plamiliście się niewiernością –

⁴⁰ byście w ten sposób o wszystkich moich przykazaniach pamiętali, pełnili je i tak byli świętymi wobec swojego Boga.

⁴¹ Jam jest Pan, Bóg wasz, który was wyprowadził z ziemi egipskiej, aby być waszym Bogiem. Jam jest Pan, wasz Bóg.