Wizja druga: rogi i czterech rzemieślników
1 Później podniósłszy oczy patrzyłem. I oto zobaczyłem cztery rogi.
2 Co one oznaczają? – zapytałem anioła, który mówił do mnie. A on odpowiedział: To są rogi, które przygniotły Jude, i Jeruzalem.
4 A kiedy zapytałem: Do jakiej pracy oni spiesza? – odpowiedział: Tamte rogi przygniotły Jude, tak iż nikt nie mógł podnieść głowy, ci zaś przyszli, aby napełnić je trwogą i strącić rogi narodów, które powstały przeciw ziemi judzkiej, aby ją zniszczyć.
Wizja trzecia: młodzieniec ze sznurem mierniczym
5 Później podniósłszy oczy patrzyłem. I oto zobaczyłem człowieka ze sznurem mierniczym w ręku.
6 Dokąd idziesz? – zapytałem. A on rzekł: Chce przemierzyć Jerozolimę, aby poznać jej szerokość i długość.
7 I wystąpił anioł, który do mnie mówił, a przed nim stanął inny anioł,
8 któremu on nakazał: Spiesz i powiedz temu młodzieńcowi: Jerozolima pozostanie bez murów, gdyż tak wiele ludzi i zwierząt w niej będzie.
9 Ja będę dokoła niej murem ognistym – wyrocznia Pana – a chwała moja zamieszka pośród niej.
Orędzie do wygnańców
10 Biada, biada! Uciekajcie z kraju północy – wyrocznia Pana. Na cztery strony świata rozproszyłem was.
11 Biada ci, chroń się, Syjonie, który jeszcze przebywasz w Babilonii.
12 Tak mówi Pan Zastępów, Przesławny, do narodów, które was ograbiły: Kto was dotyka, dotyka źrenicy mojego oka.
13 Już prawica moja nad nimi wyciągnięta i staną się łupem swoich niewolników, a wy poznacie, że Pan Zastępów mnie posłał.
14 Ciesz się i raduj, Córo Syjonu, bo już idę i zamieszkam pośród ciebie – wyrocznia Pana.
15 Wówczas liczne narody przyznają się do Pana i będą ludem Jego, i zamieszkają pośród ciebie, a ty poznasz, że Pan Zastępów mnie posłał do ciebie.
16 Tak więc Pan zawładnie Juda jako swoim dziedzictwem w Ziemi Świętej i wybierze sobie znów Jeruzalem.
17 Zamilknij, wszelkie ciało, przed obliczem Pana, bo już powstaje ze świętego miejsca swego.