Rozdziały: 1, 2, 3, 4, 5



Rozdział 3

Grzechy języka

1 Niech zbyt wielu z was nie uchodzi za nauczycieli, moi bracia, bo wiecie, iż tym bardziej surowy czeka nas sąd.

Mt 23,8; 1Kor 12,28+

2 Wszyscy bowiem często upadamy. Jeśli kto nie grzeszy mową, jest mężem doskonałym, zdolnym utrzymać w ryzach także całe ciało.

Syr 14,1; Prz 10,19; Prz 18,21; Syr 5,9-15; Syr 28,13-26

3 Jeżeli przeto zakładamy koniom wędzidła do pysków, by nam były posłuszne, to kierujemy całym ich ciałem.

4 Oto nawet okrętom, choć tak są potężne i tak silnymi wichrami miotane, niepozorny ster nadaje taki kierunek, jak odpowiada woli sternika.

Dn 7,8+; Dn 7,20

5 Tak samo język, mimo że jest małym organem, ma powód do wielkich przechwałek. Oto mały ogień, a jak wielki las podpala.

6 Tak i język jest ogniem, sferą nieprawości. Język jest wśród wszystkich naszych członków tym, co bezcześci całe ciało i sam trawiony ogniem piekielnym rozpala krąg życia.

Prz 16,27; Prz 26,18-21; Syr 28,22 Mt 15,18; Mt 5,22+; Mt 3,12+

7 Wszystkie bowiem gatunki zwierząt i ptaków, gadów i stworzeń morskich można ujarzmić i rzeczywiście ujarzmiła je natura ludzka.

Rdz 1,26+; Rdz 9,2

8 Języka natomiast nikt z ludzi nie potrafi okiełznać, to zło niestateczne, pełne zabójczego jadu.

9 Przy jego pomocy wielbimy Boga i Ojca i nim przeklinamy ludzi, stworzonych na podobieństwo Boże.

Ps 140,4; Rdz 1,27+

10 Z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo. Tak być nie może, bracia moi.

Ef 4,29; Mt 7,16

11 Czyż z tej samej szczeliny źródła wytryska woda słodka i gorzka?

12 Czy może, bracia moi, drzewo figowe rodzić oliwki albo winna latorośl figi? Także słone źródło nie może wydać słodkiej wody.

Prawdziwa mądrość

13 Kto spośród was jest mądry i rozsądny? Niech wykaże się w swoim nienagannym postępowaniu uczynkami dokonanymi z łagodnością właściwą mądrości.

Syr 19,17-27; Ef 4,1-2

14 Natomiast jeżeli żywicie w sercach waszych gorzką zazdrość i skłonność do kłótni, to nie przechwalajcie się i nie sprzeciwiajcie się kłamstwem prawdzie.

15 Nie na tym polega zstępująca z góry mądrość, ale mądrość ziemska, zmysłowa i szatańska.

2Kor 1,12; 1Kor 3,3

16 Gdzie bowiem zazdrość i żądza sporu, tam też bezład i wszelki występek.

17 Mądrość zaś [zstępująca] z góry jest przede wszystkim czysta, dalej, skłonna do zgody, ustępliwa, posłuszna, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, wolna od względów ludzkich i obłudy.

Jk 1,5+ 1Kor 13,4-7

18 Owoc zaś sprawiedliwości sieją w pokoju ci, którzy zaprowadzają pokój.

Flp 1,11; Hbr 12,11 Mt 5,9



Powrót do góry