Rozdział 26

¹ Jak śnieg w lecie, deszcz we żniwa, tak cześć nie przystoi głupiemu.

² Jak ptak, co ucieka, wróbel, co leci, tak niesłuszne przekleństwo – bez skutku.

Lb 23,8; Pwt 23,5n

³ Na konia – bicz, na osła – wędzidło, a kij na plecy głupiego.

Prz 10,13; Prz 19,29

⁴ Nie odpowiadaj głupiemu według jego głupoty, byś nie stał się jemu podobnym.

⁵ Głupiemu odpowiadaj według jego głupoty, by nie pomyślał, że mądry.

⁶ Nogi sobie odcina, szkody się nabawi, kto posyła wiadomość przez głupca.

⁷ Jak chwieją się nogi chromego, tak w ustach głupiego przysłowie.

Prz 26,9

⁸ Jak kamień przywiązać do procy, tak cześć oddawać głupiemu.

⁹ Cierń wpił się w rękę pijaka, a przysłowie – w usta głupców.

Prz 26,7

¹⁰ Jak łucznik raniący przechodniów, tak ten, kto głupca najmuje lub pijaka-przechodnia.

¹¹ Jak pies do wymiotów powraca, tak głupi powtarza szaleństwa.

2P 2,22

¹² Widziałeś takiego, co mądry w swych oczach? Więcej nadziei w głupim niż w takim.

Prz 3,7 Prz 29,20

¹³ Leniwy mówi: Lwica na drodze, lew jest na miejscach otwartych.

Prz 22,13

¹⁴ Kręcą się drzwi na zawiasach, a człowiek leniwy na łóżku.

¹⁵ Wyciągnął leniwy swą rękę do misy, trudno mu ją do ust doprowadzić.

Prz 19,24

¹⁶ Leniwy ma się za mądrzejszego niż siedmiu, co odpowiada rozumnie.

¹⁷ Chwyta za uszy psa, który biegnie – kto w cudze spory się miesza.

¹⁸ Jak ten, co rzuca bezmyślnie strzały, oszczepy i śmierć –

¹⁹ tak człowiek, co zwodzi bliźniego i mówi: To tylko dla żartu.

²⁰ Bez drew zagaśnie ognisko, bez donosiciela spór zniknie.

Prz 22,10

²¹ Węgiel dla żaru, drwa dla ognia – a człowiek kłótliwy – do wzniecania sporu.

²² Słowa donosiciela są jak przysmaki: zapadają do głębi wnętrzności.

Prz 18,8

²³ Czym na garnku glinianym srebrna polewa, tym wargi palące, a w sercu zło.

Mt 23,25-28; 1J 3,18

²⁴ Ustami wróg zwodzi – a w sercu kryje podstęp.

Syr 12,10-11

²⁵ Nie ufaj miłemu głosowi, gdyż siedem ohyd ma w sercu;

Syr 27,23; Jr 9,4-8

²⁶ choć się zatai nienawiść podstępnie, to złość się wyda na zgromadzeniu.

Ps 28,3

²⁷ Kto kopie dół – weń wpada, a kamień wraca na tego, co go toczy.

Ps 7,16; Koh 10,8; Syr 27,25-27

²⁸ Fałszywy język nie znosi skrzywdzonych, usta przymilne powodem zguby.