Rozdział 14

¹ Najmędrsza z niewiast dom sobie buduje, własnoręcznie go niszczy głupota.

Prz 8,22+; Prz 9,1; Prz 24,3

² W prawości żyje, kto boi się Pana, człowiek dróg krętych Nim gardzi.

³ W ustach głupiego rózga na jego pychę, a wargi mądrych osłonią ich samych.

⁴ Gdzie wołów brakuje – tam żłób jest pusty, dzięki mocy wołów plon jest obfity.

⁵ Prawdomówny świadek nie kłamie, kłamstwa szerzy świadek fałszywy.

⁶ Szyderca próżno szuka mądrości, rozumny łatwo nabędzie wiedzę.

⁷ Od człowieka głupiego się odsuń: rozumnych warg tam nie znajdziesz.

Prz 13,20

⁸ Mądrością rozumnego – poznanie swej drogi, zwodzenie siebie – głupotą niemądrych.

⁹ Głupców zwodzi występek, u sprawiedliwych jest łaska.

¹⁰ Serce zna własną swą gorycz, obcy nie dzieli jego radości.

¹¹ Rozwali się dom niewiernych, a prawych namiot zakwitnie.

Hi 8,22

¹² Jest droga, co komuś zdaje się słuszną, lecz w końcu prowadzi do zguby.

Prz 16,25

¹³ Serce się smuci i w śmiechu, a boleść jest końcem radości.

Koh 2,1-2; Koh 7,2-6; Łk 6,25

¹⁴ Niewierne serce z postępków swych rade, jak z czynów swoich człowiek uczciwy.

¹⁵ Wszystko, co mówią, przyjmuje niemądry, a człowiek rozumny na kroki swe zważa.

¹⁶ Mądry się boi, od złego ucieka, a głupi się unosi, czuje się pewnym.

¹⁷ Człowiek porywczy popełnia głupstwa, a przebiegły jest znienawidzony.

Prz 14,29; Prz 29,22

¹⁸ Udziałem łatwowiernych – głupota, umiejętność wieńczy rozumnych.

Prz 14,24

¹⁹ Przed dobrymi źli chylą czoła, a występni u bram sprawiedliwego.

²⁰ Ubogi niemiły nawet najbliższemu, a bogacz ma wielu przyjaciół.

Syr 6,8-12; Prz 19,4; Prz 19,6; Prz 19,7

²¹ Kto bliźnim gardzi – ten grzeszy, szczęśliwy – kto z biednym współczuje.

Prz 11,12 Ps 41,2

²² Czyż ci, co knują zło, nie błądzą? Miłość i wierność dla tych, co mają dobre zamiary.

²³ Każdy trud przynosi zyski, gadulstwo – jedynie biedę.

²⁴ Umiejętność jest wieńcem mądrych, koroną niemądrych – głupota.

Prz 14,18

²⁵ Świadek prawdomówny ratuje ludzi, oszustwo rozszerza kłamstwa.

Prz 12,17

²⁶ W bojaźni Pana jest pewna nadzieja, dla synów swoich jest On ucieczką.

Prz 19,23

²⁷ Źródłem życia jest bojaźń Pańska, by sideł śmierci uniknąć.

Prz 13,14

²⁸ Chwała to króla, gdy naród liczny, ubytek ludu – to zguba władcy.

²⁹ Łagodny – w rozwagę bogaty, porywczy ujawnia głupotę.

Prz 14,17; Prz 15,18; Prz 19,11

³⁰ Życiem dla ciała jest serce spokojne, próchnieniem kości jest namiętność.

Prz 17,22

³¹ Kto ciemięży ubogiego, lży jego Stwórcę, czci Go ten, kto się nad biednym lituje.

Prz 17,5

³² Przez złość swoją runął niewierny, a prawy przy śmierci bezpieczny.

³³ W sercu rozumnym jest mądrość, i pośród głupców powinna być znana.

³⁴ Sprawiedliwość wywyższa naród, a czyn haniebny pomniejsza narody.

³⁵ Rozsądnemu słudze król jest przychylny, a gniew budzi [sługa] bezecny.

Rdz 41,37-44; Syr 8,8; Mt 24,45