Rozdział 11

¹ Obrzydła dla Pana waga fałszywa, upodobaniem Jego – ciężarek uczciwy.

Prz 20,10; Prz 20,23; Prz 16,11; Pwt 25,13-16; Am 8,5-6; Oz 12,8; Mi 6,10-11 Prz 13,10

² Przyszła wyniosłość – przyszła i hańba, u ludzi skromnych jest mądrość.

³ Uczciwość kieruje prawymi, a wiarołomnych zgubi ich nieprawość.

⁴ W dzień gniewu bogactwo jest bez pożytku, sprawiedliwość wyrywa ze śmierci.

Ps 49,7-9; Hi 21,30 Prz 10,2

⁵ Prawość niewinnego równa mu drogę, a zły przez swoją złość upada.

⁶ Sprawiedliwych ratuje ich prawość, żądza – pułapką nieprawych.

Prz 11,3

⁷ Nadzieja grzesznika znika przy śmierci, oczekiwanie przewrotnych przepada.

Prz 10,28; Ps 112,10

⁸ Sprawiedliwy – wyrwany z udręki, zamiast niego wpada w nią nieprawy.

⁹ Niegodziwy ustami chce zabić bliźniego, lecz przenikliwość prawych wybawia.

Prz 29,5

¹⁰ Cieszy się miasto, gdy prawi są szczęśliwi, a woła z radości, gdy giną nieprawi.

Prz 28,12

¹¹ Błogosławieństwem prawych wznosi się miasto, usta występnych je burzą.

Prz 14,1

¹² Niemądry, kto bliźnim pogardza, lecz rozumny umie [o nim] milczeć.

Prz 14,21

¹³ Obmówca chodząc wyjawia tajemnice, duch wierny zamilczy o sprawie.

Prz 10,19; Prz 17,27n

¹⁴ Z braku rządów naród upada, wybawienie, gdzie wielki doradca.

Prz 24,6; Prz 15,22; Mdr 6,24

¹⁵ Kto za drugiego ręczy, w zło wpadnie, kto poręczać nie lubi – bezpieczny.

Prz 6,1+

¹⁶ Sławy dostąpi urocza kobieta, do majątku dochodzą odważni.

Prz 31,10n; Prz 5,15+

¹⁷ Miłosierny dobrze czyni sobie, a okrutnik dręczy samego siebie.

Syr 14,6

¹⁸ Nieprawy otrzyma zysk zawodny, pewna nagroda dla siewcy prawości.

2Kor 9,6; Ga 6,8

¹⁹ Mąż prawy zmierza do życia, kto zaś goni za grzechem – do śmierci.

²⁰ Obrzydłe dla Pana są serca przewrotne, On tych miłuje, których droga prawa.

Prz 12,22; Prz 15,9

²¹ Na pewno zło nie ujdzie bezkarnie, a potomstwo prawych ocaleje.

Prz 16,5; Prz 12,21

²² [Czym] w ryju świni złota obrączka, [tym] piękna kobieta, ale bez rozsądku.

²³ Pragnieniem prawych jest tylko dobro, oczekiwaniem złych ludzi jest gniew.

²⁴ Jeden jest hojny, a stale bogaty, a nad miarę skąpy zmierza do nędzy.

²⁵ Człowiek uczynny dozna nasycenia, obfitować będzie, kto [bliźnich] napoi.

Iz 58,7-11; Mt 7,2; Mt 10,42

²⁶ Naród przeklina kryjących swe zboże, błogosławi zaś tych, co je sprzedają.

²⁷ Kto dobrze czyni – pragnie łaski [Boga], kto dąży do zła – ono go dosięgnie.

Prz 12,2 Prz 5,22

²⁸ Kto ufa bogactwu – upadnie, jak liście zazielenią się prawi.

Ps 52,9-10; Mk 10,23; Ps 1,3

²⁹ Kto dom swój niepokoi – wiatr odziedziczy, a głupiec będzie sługą mądrego.

³⁰ Drzewo życia – owocem prawego, człowiek mądry ludzi zjednywa.

Ps 1

³¹ Jeśli prawego zapłata w podziemiu, tym więcej grzesznika i niegodziwego.