Rozdział 18

¹ Za żądzą idzie odludek i z każdą radą wojuje.

² Głupi nie lubi się zastanawiać, lecz tylko swe zdanie przedstawić.

Prz 12,23

³ W ślad za występnym idzie pogarda, wraz z godnym pogardy – hańba.

⁴ Słowa ust ludzkich są wodą głęboką, potokiem obfitym jest źródło mądrości.

Prz 20,5; Syr 21,13; J 7,38

⁵ Niedobrze winnego popierać, krzywdząc prawego w sądzie.

Prz 17,15+; Prz 24,23+

⁶ Wargi głupiego prowadzą do kłótni, jego usta wołają o razy.

⁷ Usta głupiego są jego zgubą, a wargi – pułapką na jego życie.

Prz 10,14; Prz 13,3; Prz 12,13

⁸ Słowa donosiciela są jak smaczne kąski: zapadają do głębi wnętrzności.

Prz 26,22

⁹ Nawet ten, kto w pracy opieszały, jest bratem niszczyciela.

¹⁰ Potężną twierdzą jest imię Pana, tam prawy się schroni.

Ps 61,4; Ps 124,8

¹¹ Majętność bogacza jest mocną warownią, murem wysokim w jego mniemaniu.

Prz 10,15

¹² Przed upadkiem serce ludzkie się wynosi, lecz pokora poprzedza sławę.

Prz 16,18 Prz 15,33

¹³ Odpowiedzieć, nim się wysłucha, uchodzi za głupotę i hańbę.

Syr 11,8

¹⁴ Duch ludzki zniesie chorobę, lecz złamanego ducha któż dźwignie?

¹⁵ Serce rozumne zdobywa wiedzę, a ucho mądrych dąży do wiedzy.

Prz 15,14 Prz 17,8; Prz 21,14; Prz 17,23+

¹⁶ Dar człowieka toruje mu drogę i do możnych go prowadzi.

¹⁷ Pierwszy ma rację w swej sprawie, lecz przyjdzie przeciwnik i poprawi go.

¹⁸ Losem łagodzi się spory i rozstrzyga pomiędzy możnymi.

Prz 16,33

¹⁹ Brat obrażony – trudniejszy do zdobycia niż miasto warowne, a kłótnie – jak zawory w twierdzy.

²⁰ Owocem ust nasyci człowiek wnętrze, pożywi się plonami swych warg.

Prz 12,14; Prz 13,12

²¹ Życie i śmierć są w mocy języka, [jak] kto go lubi [używać], tak i spożyje zeń owoc.

Prz 21,23; Syr 37,18; Jk 3,2-12

²² Kto znalazł żonę – dobro znalazł i zyskał łaskę u Pana.

Prz 5,15+; Prz 31,10n; Syr 26,1-4

²³ Płaczliwie prosi ubogi, a bogacz twardo go zbywa.

Syr 13,3

²⁴ Na bliźnich polegać – to siebie zgubić, czasem przyjaciel przylgnie nad brata.

Prz 17,17; Prz 27,10