Rozdziały: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31,
1 Szydercą jest wino, swarliwą – sycera, każdy, kto tutaj błądzi, niemądry.
2 Jak ryk lwa – tak zapalczywość króla, kto go rozgniewa, życie naraża.
3 Zaprzestać sporu – zaszczytem dla męża, bo każdy, kto głupi, wybucha.
4 Nie pracuje leniwy w jesieni, więc w żniwa darmo szuka plonu.
5 Głęboką wodą plan w sercu człowieka, czerpie z niej człowiek przemyślny.
6 Dobrocią swą chełpi się wielu, lecz męża pewnego któż znajdzie?
7 Sprawiedliwy w prawości swej żyje, szczęśliwe po nim są dzieci.
8 Gdy król zasiada na tronie sędziowskim – wszelkie zło rozprasza spojrzeniem.
9 Kto powie: Ustrzegłem czystości serca, wolny jestem od grzechu?
10 Dwojakie ciężarki i miara podwójna – obydwu Pan nie znosi.
11 Już chłopca można poznać po zachowaniu, czy prawe i czyste będą jego czyny.
13 Nie kochaj spania, byś nie zubożał, miej oczy otwarte – nasycisz się chlebem.
14 Marne, marne, krzyczy nabywca, lecz po odejściu [z nabytku] się chwali.
15 Jest złoto i obfitość pereł, lecz wargi rozumne – to rzecz drogocenna.
16 Zabierz mu suknię, bo ręczy za obcych, za nieznajomego – weź zastaw!
17 Chleb oszustwa miły jest człowiekowi, lecz potem usta napełni kamieniem.
20 Temu, kto ojcu i matce złorzeczy, w noc ciemną lampa zagaśnie.
21 Dziedzictwo w początku pospiesznie zgarnięte na końcu jest bez błogosławieństwa.
22 Nie mów: Za zło się odpłacę. Zdaj się na Pana: On cię wybawi.
23 Wstrętne dla Pana dwojakie ciężarki, i waga fałszywa – niedobra.
24 Pan kieruje krokami człowieka, jakżeby człowiek pojął własną drogę?
25 Pułapką ludzi – pochopne: Dar [Bogu], a namyślają się dopiero po ślubach.
26 Król mądry rozpędza zbrodniarzy i koło na nich sporządza.
27 Lampą Pańską jest duch człowieka: on głębię wnętrza przenika.
28 Łaskawość i stałość są strażą króla, tron oparty jest na łaskawości.