Rozdział 37

Przyjaciel

Syr 6,5-17

¹ Każdy przyjaciel mówi: Jestem i ja twoim przyjacielem, ale zdarza się przyjaciel tylko z imienia.

Prz 20,6

² Czyż nie jest śmiertelną udręką, gdy towarzysz i przyjaciel zmienia się w nieprzyjaciela?

³ O przewrotna skłonności! Czemu zostałaś stworzona, by okryć ziemię podstępem?

Syr 17,26; Syr 21,11; Rdz 3,22; Rdz 4,7

⁴ W pomyślności towarzysz cieszy się wraz z przyjacielem, a w czasie utrapienia staje przeciw niemu.

⁵ Towarzysz z przyjacielem trudzi się, by mieć pokarm, a w razie wojny chwyci za tarczę.

⁶ Nie zapomnij w duszy swej o przyjacielu i nie trać pamięci o nim wśród bogactw!

Prz 27,10

Doradca

⁷ Każdy doradca wysoko ceni swą radę, a przecież bywa i taki, który doradza na swoją korzyść.

Syr 6,6

⁸ Strzeż się doradcy, a najpierw poznaj, jakie są jego potrzeby, – albowiem taki na swoją korzyść doradza – czy czasem nie zyska on czegoś na tobie, jakby losem,

⁹ i aby, mówiąc ci: Dobra jest twoja droga, nie stanął z przeciwka, by patrzeć na to, co przyjdzie na ciebie.

¹⁰ Nie naradzaj się z tym, kto na cię patrzy krzywym okiem, a przed tymi, co ci zazdroszczą, ukryj zamiary!

¹¹ [Nie naradzaj się] z kobietą co do jej rywalki, z tchórzliwym co do wojny, z kupcem co do zamiany towarów, z handlarzem co do sprzedaży, z zawistnym co do wdzięczności, z niemiłosiernym co do dobroczynności, z leniwym co do jakiejkolwiek pracy, z okresowym najemnikiem co do zakończenia zajęcia, z niewolnikiem opieszałym co do wielkiej pracy – gdy chodzi o jakąkolwiek radę, nie polegaj na nich.

Prz 20,14

¹² Natomiast z człowiekiem pobożnym podtrzymuj znajomość, a także z tym, o którym wiesz, że strzeże przykazań, którego dusza podobna do twej duszy, i kto jeślibyś upadł, będzie współczuł tobie.

Syr 9,15

¹³ Następnie trzymaj się rady twego serca, gdyż nad nią nie masz nic godniejszego wiary.

¹⁴ Dusza bowiem człowieka zwykła czasem więcej objawić niż siedem czat siedzących wysoko dla wypatrywania.

¹⁵ A ponad to wszystko proś Najwyższego, aby po drodze prawdy kierował twoimi krokami.

Prz 16,9

Prawdziwa i fałszywa mądrość

¹⁶ Początkiem każdego dzieła – słowo, a przed każdym działaniem – myśl.

¹⁷ Korzeniem zamierzeń jest serce, skąd wyrastają cztery gałęzie:

¹⁸ dobro i zło, życie i śmierć, a nad tym wszystkim język ma pełną władzę.

Prz 18,21

¹⁹ Bywa mędrzec, który jest mądry dla wielu innych, a dla siebie samego jest niczym;

²⁰ bywa mędrzec, który przez swe mowy jest znienawidzony i wykluczą go z każdej wspaniałej uczty,

Syr 9,18

²¹ nie da mu Pan uznania u innych, gdyż nie ma on żadnej mądrości.

²² Bywa mędrzec, który jest mądry dla siebie samego, a owoce jego wiedzy okazują się na jego ciele.

²³ Bywa mędrzec, który naród swój wychowuje, a owoce jego rozumu są niezawodne.

²⁴ Kto jest mądry dla siebie, napełniony będzie zadowoleniem, a wszyscy, którzy go widzieć będą, nazwą go szczęśliwym.

²⁵ Życie człowieka ma dni ograniczone, lecz nieprzeliczone są dni Izraela.

²⁶ Mądry uzyska chwałę u swego narodu, a imię jego żyć będzie na wieki.

Zdrowie i umiarkowanie

²⁷ Synu, w życiu doświadczaj siebie samego, patrz, co jest złem dla ciebie, i tego sobie odmów!

²⁸ Nie wszystko służy wszystkim i nie każdy we wszystkim ma upodobanie.

1Kor 3,2; 1Kor 6,12; 1Kor 10,23; Hbr 5,12

²⁹ Na żadnej uczcie nie bądź nienasycony i nie rzucaj się na potrawy!

³⁰ Z przejedzenia powstaje choroba, a nieumiarkowanie powoduje rozstrój żołądka.

³¹ Z przejedzenia wielu umarło, ale umiarkowany przedłuży swe życie.