Rozdział 48

¹ Następnie powstał Eliasz, prorok jak ogień, a słowo jego płonęło jak pochodnia.

² On głód na nich sprowadził, a swoją gorliwością zmniejszył ich liczbę.

1Krl 17,1; 1Krl 18,2 1Krl 19,10; 1Krl 19,14

³ Słowem Pańskim zamknął niebo, z niego również trzy razy sprowadził ogień.

1Krl 18,36n; 2Krl 1,10; 2Krl 1,12

⁴ Jakże wsławiony jesteś, Eliaszu, przez swoje cuda i któż się może pochwalić, że tobie jest równy?

⁵ Ty, który ze śmierci wskrzesiłeś zmarłego i słowem Najwyższego wywiodłeś go z Szeolu.

1Krl 17,17-24

⁶ Ty, który zaprowadziłeś królów na zgubę, zrzucając z łoża okrytych chwałą.

1Krl 21,17-24; 2Krl 1,16

⁷ Ty, któryś na Synaju otrzymał rozkaz wykonania kary, i na Horebie wyroki pomsty.

1Krl 19,9-18

⁸ Ty, który namaściłeś królów jako mścicieli, i proroka, następcę po sobie.

⁹ Ty, który zostałeś wzięty w skłębionym płomieniu, na wozie, o koniach ognistych.

2Krl 2,1-11

¹⁰ O tobie napisano, żeś zachowany na czasy stosowne, by uśmierzyć gniew przed pomstą, by zwrócić serce ojca do syna, i pokolenia Jakuba odnowić.

Ml 3,24

¹¹ Szczęśliwi, którzy cię widzieli, i ci, którzy w miłości posnęli, albowiem i my na pewno żyć będziemy.

2Krl 2,10-12 1Tes 4,5

¹² Gdy Eliasza zakrył wir powietrzny, Elizeusz został napełniony jego duchem. Za dni swoich nie lękał się [żadnego] władcy i nikt nie osiągnął nad nim przewagi.

2Krl 2,9n

¹³ Nic nie było zbyt wielkie dla niego i w grobowym spoczynku ciało jego prorokowało.

¹⁴ Za życia czynił cuda i przy śmierci jego działy się rzeczy przedziwne.

¹⁵ Mimo to jednak lud się nie nawrócił i nie odstąpił od swoich grzechów. Został przeto uprowadzony daleko od swej ziemi i rozproszony po całym świecie.

¹⁶ Ostała się tylko mała Reszta ludu i panujący z domu Dawidowego; jedni z nich czynili to, co było Panu przyjemne, a inni namnożyli grzechów.

¹⁷ Ezechiasz obwarował swe miasto, wprowadził wodę do jego środka, wykuł żelazem skałę i pobudował cysterny na wodę.

2Krl 20,20+; 2Krn 32,5; 2Krn 32,30; Iz 22,11

¹⁸ Za jego dni przybył Sennacheryb i posłał rabsaka. Ten podniósł swą rękę przeciw Syjonowi i w pysze swojej się chełpił.

2Krl 18,13-19,37; Iz 36-37

¹⁹ Wtedy zadrżały ich serca i ręce i chwyciły ich bóle jak u rodzących.

²⁰ Wzywali Pana miłosiernego, wyciągając do Niego swe ręce, a Święty z nieba wnet ich wysłuchał i wybawił przez Izajasza.

²¹ Poraził obóz Asyryjczyków: wytracił ich Jego anioł.

²² Albowiem Ezechiasz czynił to, co było miłe Panu, i trzymał się mocno dróg swego przodka, Dawida, a wskazywał je prorok Izajasz, wielki i godny wiary w swoim widzeniu.

²³ Za dni swoich cofnął słońce i przedłużył życie królowi.

2Krl 20,4-11; Iz 38,4-8

²⁴ Wielkim duchem ujrzał rzeczy ostateczne i pocieszył strapionych na Syjonie.

²⁵ Objawił to, co miało przyjść, aż do końca wieków, i rzeczy zakryte wprzód, nim się stały.