Rozdział 16

Przekleństwo bezbożnych

¹ Nie pragnij wielkiej liczby dzieci, jeśliby miały być przewrotne, ani nie chwal się synami bezbożnymi!

Prz 17,21; Prz 19,13

² I chociażby byli liczni, nie chełp się nimi, jeśli bojaźni Pańskiej nie mają.

³ Nie licz na ich życie ani nie zwracaj uwagi na wielką ich liczbę! Więcej bowiem może znaczyć jeden niż tysiąc i lepiej umrzeć bezdzietnym, niż mieć dzieci bezbożne.

Mdr 4,1

⁴ Przez jednego mądrego miasto się zaludnia, a pokolenie żyjących bez Prawa zmarnieje.

Mdr 3,19

⁵ Wiele takich rzeczy widziało moje oko, a jeszcze więcej słyszało me ucho.

⁶ W zgromadzeniu grzeszników zapalił się ogień i przeciw narodowi buntowniczemu gniew się rozżarzył.

Lb 11,1; Lb 16,1; Lb 16,30

⁷ Nie przepuścił [Pan] dawnym olbrzymom, którzy się zbuntowali ufni w swą siłę.

Rdz 6,1-7

⁸ Nie darował współmieszkańcom Lota, których zatracił z powodu ich pychy.

Rdz 19,1-29

⁹ Nie miał miłosierdzia nad narodem zatracenia, co został zgładzony z powodu swych grzechów.

¹⁰ Podobnie postąpił z sześciuset tysiącami pieszych, którzy zebrali się w twardości swego serca.

Wj 12,37; Syr 46,8

¹¹ I chociażby był tylko jeden twardego karku, byłoby dziwne, gdyby został bez kary. Ma Pan miłosierdzie, ale i zapalczywość, hojny w zmiłowania, ale i gniew wylewa.

¹² Jak wielkie miłosierdzie, tak wielka i Jego surowość, sądzi człowieka według jego uczynków.

Syr 5,6; Wj 34,6-7

¹³ Nie ucieknie grzesznik z rzeczą skradzioną ani cierpliwość bogobojnego nie dozna zawodu.

¹⁴ Każdej jałmużnie bowiem wyznaczy miejsce i każdy według uczynków swych znajdzie [odpłatę].

^15p Pan uczynił twardym faraona, tak iż Go nie poznał, aby poznano wszystkie Jego dzieła pod niebem.

^16p Jego miłosierdzie jawne jest wszelkiemu stworzeniu, a światło i mrok rozdzielił między ludzi.

Ps 139,7-12; Jr 23,24; Am 9,2-3

Wszechwiedzący i wszechmocny jest Pan

¹⁷ Nie mów: Ukryję się przed Panem i któż z wysoka o mnie pamiętać będzie? W wielkim tłumie nie będę rozpoznany i czymże jest moja dusza w bezmiarze stworzenia?

¹⁸ Oto niebo i niebo niebios, przepaść i ziemia trzęsą się od Jego wejrzenia,

¹⁹ góry też i fundamenty ziemi, gdy na nie popatrzy, drżą z przerażenia.

Ps 18,8; Hi 37,1-7

²⁰ Ale serce nie zastanawia się nad tym i któż uważa na Jego drogi?

²¹ Huragan, którego człowiek nie zobaczy, i bardzo wiele dzieł Jego pozostaje w ukryciu.

Rz 11,33

²² Któż obwieści dzieła sprawiedliwości albo kto się ich doczeka? Dalekie jest bowiem przymierze.

²³ Tak sądzi ten, co mało posiada umiejętności, i głupio myśli mąż bezrozumny i oszukany.

Człowiek w dziele stworzenia

²⁴ Słuchaj mię, synu, zdobądź wiedzę i do słów moich przyłóż swe serce!

Prz 1,23

²⁵ Z umiarem objawię naukę i z troskliwością wyłożę wiedzę.

²⁶ Na rozkaz Pana, na początku, stały się Jego dzieła i gdy tylko je stworzył, dokładnie określił ich zadanie.

Rdz 1

²⁷ Uporządkował je na zawsze, od początku aż w daleką przyszłość. Nie odczuwają głodu ani zmęczenia i nigdy nie porzucą swego zadania,

Syr 42,20-25

²⁸ żadne nie zderzy się z drugim i Jego słowom nigdy nie odmówią posłuchu.

²⁹ Następnie zwrócił Pan wzrok swój na ziemię i napełnił ją dobrami swoimi.

³⁰ Pokrył jej oblicze wszelkiego rodzaju istotami żywymi, które do niej powrócą.

Rdz 1,24-25 Rdz 3,19; Ps 104,29