Rozdział 44

Chwała Boża w historii Izraela

1Mch 2,51-64; Hbr 11

¹ Wychwalajmy mężów sławnych i ojców naszych według następstwa ich pochodzenia.

² Pan sprawił [w nich] wielką chwałę, wspaniałą swą wielkość od wieków.

³ Jedni panowali w swoich królestwach, byli mężami sławnymi z potęgi, doradcami dzięki swemu rozumowi, którzy się wypowiedzieli w proroctwach.

⁴ Byli panującymi nad krajami dzięki rozstrzygnięciom i władcami dzięki swej przenikliwości, mądrymi myślicielami przez swoją uczoność, a w służbie swej rządcami.

⁵ Byli twórcami melodii muzycznych i pisali poezje:

⁶ mężami bogatymi, obdarzonymi potęgą, zażywającymi pokoju w swych domach.

⁷ Wszyscy ci przez pokolenia byli wychwalani i stali się dumą swych czasów.

⁸ Niektórzy spomiędzy nich zostawili imię, tak że opowiada się ich chwałę;

⁹ ale są i tacy, o których nie pozostała pamięć: zginęli, jakby wcale nie istnieli, byli, ale jak gdyby nie byli, a dzieci ich po nich.

¹⁰ Lecz ci są mężowie pobożni, których cnoty nie zostały zapomniane,

¹¹ pozostały one z ich potomstwem, dobrym dziedzictwem są ich następcy.

¹² Potomstwo ich trzyma się przymierzy, a dzięki nim – ich dzieci.

Syr 39,9

¹³ Potomstwo ich trwa zawsze, a chwała ich nie będzie wymazana.

¹⁴ Ciała ich w pokoju pogrzebano, a imię ich żyje w pokoleniach.

¹⁵ Narody opowiadają ich mądrość, a zgromadzenie głosi chwałę.

Syr 39,10

¹⁶ Henoch podobał się Panu i został przeniesiony jako przykład nawrócenia dla pokoleń.

Hbr 11,5

¹⁷ Noe okazał się doskonałym i sprawiedliwym, a w czasie gniewu stał się okupem, dzięki niemu ocalała Reszta dla ziemi, kiedy przyszedł potop.

Rdz 6,9 Iz 6,13 1P 3,20; 2P 2,5

¹⁸ [Pan] zawarł z nim wieczne przymierze, by już więcej nie zgładzić potopem wszystkiego, co żyje.

Rdz 9,9+; Rdz 8,21-22

¹⁹ Abraham, wielki ojciec mnóstwa narodów, w chwale nikt mu nie dorównał.

Rdz 12,2; Rdz 17,4n; Rz 4,1; Rz 4,13-18

²⁰ On zachował prawo Najwyższego, wszedł z Nim w przymierze; na ciele jego został złożony [znak] przymierza, a w doświadczeniu okazał się wierny.

Rdz 17,10+ Rdz 22,1-19; 1Mch 2,52; Hbr 11,17; Rdz 22,18; Rdz 12,3; Rdz 15,5; Dz 3,25; Ga 3,8-9

²¹ Dlatego Bóg przysięgą zapewnił go, że w jego potomstwie będą błogosławione narody, że go rozmnoży jak proch ziemi, jak gwiazdy wywyższy jego potomstwo, że da mu dziedzictwo od morza aż do morza i od Rzeki aż po krańce ziemi.

Rdz 15,18; Sdz 20,1+

²² Z Izaakiem też uczynił to samo przez wzgląd na Abrahama, jego ojca.

Rdz 17,19; Rdz 26,3-5

²³ Błogosławiństwo wszystkich ludzi i przymierze złożył na głowie Jakuba; uznał go w jego błogosławieństwach, dał mu [ziemię] w dziedzictwo, wymierzył jej części i podzielił między dwanaście pokoleń.