Rozdział 40

Wielka troska człowieka

¹ Wielka udręka stała się udziałem każdego człowieka i ciężkie jarzmo [spoczęło] na synach Adama, od dnia wyjścia z łona matki, aż do dnia powrotu do matki wszystkich.

Rdz 3,16-19; Hi 7,1n; Hi 14,1-2+; Hi 1,21+

² Przedmiotem ich rozmyślań i obawą serca jest myśl o tym, co ich czeka, jest dzień śmierci.

³ Poczynając od tego, który siedzi na wspaniałym tronie, aż do tego, który siedzi na ziemi i w popiele,

⁴ od tego, który nosi fioletową purpurę i wieniec, do tego, który się okrywa zgrzebnym płótnem: [wciąż] gniew, zazdrość, przerażenie i niepokój, bojaźń śmierci, nienawiść i kłótnia.

⁵ Nawet w czasie odpoczynku na łóżku sen nocny zmienia mu wyobrażenia:

Pwt 28,65-67; Hi 7,4; Koh 2,23; Koh 8,16

⁶ zaznaje mało spoczynku, jakby nic, a już w snach [ma takie wrażenie], jakby w dzień stał na czatach, jest przerażony widzeniem swego serca, jakby uciekał przed bitwą –

⁷ budzi się w chwili swego ocalenia i dziwi się, że strach ten był niczym.

⁸ Dla każdego stworzenia, od człowieka do zwierzęcia, a dla grzeszników siedem razy więcej:

⁹ śmierć, krew, kłótnia i miecz, klęski, głód, ucisk i cięgi.

¹⁰ Przeciw bezbożnym to wszystko zostało stworzone i przez nich przyszło całkowite zniszczenie.

Syr 39,25; Syr 39,29

¹¹ Wszystko, co jest z ziemi, do ziemi się wróci, a co z wody, powróci do morza.

Syr 41,10; Rdz 3,19; Ps 146,4; Koh 1,7

¹² Każde przekupstwo i niesprawiedliwość zostaną starte, a uczciwość na wieki trwać będzie.

¹³ Bogactwa niesprawiedliwych wyschną jak potok i przeminą jak wielki grzmot, co się rozlega w czasie ulewy.

¹⁴ Jak [sprawiedliwy] raduje się, gdy otwiera ręce, tak grzesznicy ulegną zatraceniu.

¹⁵ Potomkowie bezbożnych nie wypuszczą latarośli, bo ich nieczyste korzenie są na urwistej skale,

Syr 23,25; Mdr 4,3

¹⁶ jak trzcina rosnąca nad każdą wodą i brzegiem rzeki przed każdą inną trawą będą zerwani.

Hi 8,11-12

¹⁷ Dobroczynność jest jak raj we wszystko obfitujący, a jałmużna – trwa na wieki.

Syr 40,27

Najwyższym dobrem bojaźń Pana

¹⁸ Człowiek samowystarczalny i pracujący – wiodą życie przyjemne, ale wyżej od obydwóch [stoi] ten, co skarb znajduje.

¹⁹ Dzieci i zbudowanie miasta uwieczniają imię, ale wyżej od tych obu rzeczy [stoi] kobieta nienaganna.

²⁰ Wino i muzyka rozweselają serce, ale wyżej od tych obu rzeczy [stoi] umiłowanie mądrości.

²¹ Flet i cytra umilają śpiewy, a bardziej niż jedno i drugie – mowa przyjemna.

²² Wdzięk i piękność pociągają oko, a bardziej niż jedno i drugie – świeża zieleń zasiewów.

²³ Przyjaciel i towarzysz spotykają się w chwili stosownej, a częściej niż obaj – żona z mężem.

²⁴ Bracia i opiekunowie [są pomocą] w czasie utrapienia, a bardziej niż jedni i drudzy wybawia jałmużna.

Prz 17,17; Syr 29,8+

²⁵ Złoto i srebro umacniają stopę, a bardziej niż jedno i drugie cenna jest rada.

²⁶ Bogactwo i siła podnoszą na duchu, a bardziej niż jedno i drugie – bojaźń Pana. Przy bojaźni Pańskiej nie ma niedostatku, a [żyjąc] w niej nie potrzeba szukać pomocy.

²⁷ Bojaźń Pana jest jak raj błogosławieństwa, a jej osłona przewyższa wszelką sławę.

Syr 40,17

Żebractwo

²⁸ Synu, nie prowadź życia żebraczego, lepiej umrzeć, niż żebrać.

²⁹ Gdy człowiek musi patrzeć na stół drugiego, jego istnienia nie uważa się za życie, zbrudzi duszę swoją potrawami obcych: człowiek więc rozumny i dobrze wychowany tego się ustrzeże.

³⁰ Żebractwo jest słodkie na ustach człowieka bezwstydnego, ale we wnętrzu jego płonie [ono jak] ogień.

Hi 20,12-14