Rozdział 24

Przemowa mądrości

Prz 1,20-32; Prz 8,1-36; Prz 9,1-6; Hi 28; Ba 3,9-4,4

¹ Mądrość wychwala sama siebie, chlubi się pośród swego ludu.

² Otwiera swe usta na zgromadzeniu Najwyższego i ukazuje się dumnie przed Jego potęgą:

³ Wyszłam z ust Najwyższego i niby mgła okryłam ziemię.

Rdz 1,2

⁴ Zamieszkałam na wysokościach, a tron mój na słupie z obłoku.

Wj 13,21-22

⁵ Okrąg nieba sama obeszłam i przechadzałam się po głębi przepaści.

Prz 8,27; Hi 22,14

⁶ Na falach morza, na ziemi całej, w każdym ludzie i narodzie zdobyłam panowanie.

⁷ Pomiędzy nimi wszystkimi szukałam miejsca, by spocząć – szukałam w czyim dziedzictwie mam się zatrzymać.

⁸ Wtedy przykazał mi Stwórca wszystkiego, Ten, co mnie stworzył, wyznaczył mi mieszkanie i rzekł: W Jakubie rozbij namiot i w Izraelu obejmij dziedzictwo!

Ps 132,8; Ps 132,13-14

⁹ Przed wiekami, na samym początku mię stworzył i już nigdy istnieć nie przestanę.

Prz 8,23

¹⁰ W świętym Przybytku, w Jego obecności, zaczęłam pełnić świętą służbę i przez to na Syjonie mocno stanęłam.

¹¹ Podobnie w mieście umiłowanym dał mi odpoczynek, w Jeruzalem jest moja władza.

¹² Zapuściłam korzenie w sławnym narodzie, w posiadłości Pana, w Jego dziedzictwie.

¹³ Wyrosłam jak cedr na Libanie i jak cyprys na górach Hermonu.

¹⁴ Wyrosłam jak palma w Engaddi, jak krzewy róży w Jerychu, jak wspaniała oliwka na równinie, wyrosłam w górę jak platan.

¹⁵ Wszystko przepoiłam wonnością jak cynamon i aspalat pachnący, i miłą woń wydałam jak mirra wyborna, jak galbanum, onyks, wonna żywica i obłok kadzidła w przybytku.

Wj 30,7n; Wj 30,34n

¹⁶ Jak terebint gałęzie swe rozłożyłam, a gałęzie moje – gałęzie chwały i wdzięku.

¹⁷ Jak szczep winny wypuściłam pełne krasy latorośle, a kwiat mój wyda owoc sławy i bogactwa.

^18p Jam matka pięknej miłości i bogobojności, i poznania, i nadziei świętej. We mnie wszelka łaska drogi i prawdy. We mnie wszystka nadzieja żywota i cnoty.

¹⁹ Przyjdźcie do mnie, którzy mnie pragniecie, nasyćcie się moimi owocami!

Ps 19,11

²⁰ Pamięć o mnie jest słodsza nad miód, a posiadanie mnie – nad plaster miodu.

J 4,13-14

²¹ Którzy mnie spożywają, dalej łaknąć będą, a którzy mnie piją, nadal będą pragnąć.

²² Kto mi jest posłuszny, nie dozna wstydu, a którzy przeze mnie działać będą, nie zbłądzą.

Wj 19,1+; Pwt 33,4

Uwagi autora o mądrości i Prawie

²³ Tym wszystkim jest księga przymierza Boga Najwyższego, Prawo, które dał nam Mojżesz, jako dziedzictwo plemionom Jakuba.

Rdz 2,11

^24p Nie przestawajcie być mocni w Panu, przylgnijcie zaś do Niego, aby was umocnił. Pan wszechmocny jest Bogiem jedynym, a poza Nim nie ma Zbawcy. Przyobiecał Dawidowi, słudze swemu, wzbudzić z niego króla bardzo mocnego i na stolicy majestatu siedzącego na wieki.

Joz 3,15

²⁵ Zalewa ono mądrością jak Piszon i jak Tygrys w dniach nowych płodów;

Rdz 2,13

²⁶ obficie napełnia rozumem jak Eufrat i jak Jordan w czasie żniw;

Jr 2,8

²⁷ wylewa naukę jak Nil lub Gichon w czasie winobrania.

²⁸ Pierwszy nie skończył go poznawać, podobnie ani ostatni do dna go nie zgłębił,

Iz 58,11 J 4,14

²⁹ gdyż myśl jego pełniejsza jest niż morze, a rada głębsza niż Wielka Otchłań.

Ez 47,1-12; Iz 11,9; J 7,38

³⁰ Ja zaś jestem jak odnoga rzeki i jak wodociąg, co sprowadza wodę do ogrodu.

³¹ Powiedziałem: Nawodnię mój ogród i nasycę moją rolę. Oto moja odnoga stała się rzeką, a rzeka moja – morzem.

³² Nadto sprawię, że nauka świecić będzie jak zaranie i ukaże się jak najdalej.

³³ Owszem, wyleję naukę jak proroctwo i przekażę ją pokoleniom na wieki.

³⁴ Patrzcie, że nie tylko dla siebie samego się natrudziłem, lecz także i dla tych wszystkich, którzy jej szukają.