Rozdział 28

Hymn o mądrości

¹ Istnieje kopalnia srebra i miejsce, gdzie płuczą złoto.

² Dobywa się z ziemi żelazo, kamienie na miedź przetapiają,

³ kres się kładzie ciemności, przeszukuje się wszystko dokładnie, kamień i mroki, i zmierzch.

⁴ Na odludziu kopią chodniki, hen tam, gdzie noga się gubi, zawieszeni kołyszą się samotni.

⁵ Ziemię, skąd chleb pochodzi, od dna pustoszą jak ogniem,

⁶ bo kamień i szafir zawiera z ziarnkami złota zmieszany.

⁷ Drapieżnik nie zna tam ścieżki, nie widzi jej oko sępa;

⁸ nie dojdzie tam dumne zwierzę, nawet i lew tam nie dotrze.

⁹ By wyciągnąć ręce po krzemień, do gruntu przewraca się góry,

¹⁰ w skale się kuje chodniki, a oko otwarte na wszelką kosztowność;

¹¹ tamuje się źródła rzek, by skarby wydobyć na powierzchnię.

¹² A skąd pochodzi mądrość i gdzie jest siedziba wiedzy?

Koh 7,24; Ba 3,15; Syr 1,6

¹³ Człowiek nie zna tam drogi, nie ma jej w ziemi żyjących.

Ba 3,29-31

¹⁴ Otchłań mówi: Nie we mnie. Nie u mnie – tak morze dowodzi.

¹⁵ Nie daje się za nią złota, zapłaty nie waży się w srebrze,

¹⁶ nie płaci się za nią złotem z Ofiru, ni sardoniksem rzadkim, ni szafirem.

¹⁷ Złoto i szkło jej nierówne, nie wymienisz jej na złote naczynie;

Mdr 7,9

¹⁸ nie liczy się kryształ i koral, perły przewyższa posiadanie mądrości.

¹⁹ I topaz z Kusz nie dorówna, najczystsze złoto nie starczy.

²⁰ Skąd więc pochodzi mądrość i gdzie jest siedziba wiedzy?

²¹ Zakryta dla oczu żyjących, i ptakom powietrznym nieznana.

²² Podziemie i Śmierć oświadczają: Nie doszło tu echo jej sławy.

Hi 26,6+

²³ Droga tam Bogu wiadoma, On tylko zna jej siedzibę;

Ba 3,32; Prz 2,6; Prz 8,27-30

²⁴ On przenika krańce ziemi, bo widzi wszystko, co jest pod niebem;

²⁵ określił potęgę wiatru, ustalił granice wodzie.

Iz 40,12-14

²⁶ Gdy wyznaczał prawo deszczowi, a drogę wytyczał piorunom,

Hi 36,27-33

²⁷ wtedy ją widział i zmierzył, wtenczas ją zbadał dokładnie.

Syr 1,8-9; Syr 1,19

²⁸ A do człowieka powiedział: Bojaźń Boża – zaiste mądrością, roztropnością zaś – zła unikanie.

Prz 1,7+; Prz 8,13