Rozdział 33

¹ Chciej słuchać, Hiobie, mej mowy, nadstaw ucha na wszystkie me słowa.

² Pomyśleć chciej, usta otwarłem, język mówi pod podniebieniem,

³ prawe me serce i mowa, czysta w mych ustach jest mądrość.

⁴ I mnie też stworzył duch Boży, tchnienie Wszechmocnego i mnie uczyniło.

⁵ Jeśli zdołasz, odpowiedz! Sprzeciw się, przedstaw swą sprawę!

⁶ Tylem, co ty, wart u Boga. I jam jest z gliny zrobiony.

Hi 10,8-12; Rdz 2,7

⁷ Niech mowy cię moje nie płoszą, powagą cię nie przytłaczam.

Hi 13,21

⁸ Ale tyś mówił do moich uszu, słyszałem dźwięk twoich słów:

⁹ Czysty jestem, bez grzechu, niewinny i nie mam zmazy.

Hi 10,7; Hi 16,17; Hi 23,10; Hi 27,15

¹⁰ A znalazł On u mnie niewierność, za wroga mnie swego uważa.

Hi 13,24; Hi 19,11

¹¹ Nogi me zakuł w kajdany, baczy na każdy mój krok.

Hi 13,27

¹² Tu nie masz słuszności – powiadam, bo wyższy jest Bóg od człowieka.

¹³ Czemu się z Nim spierałeś: Moje słowa są bez odpowiedzi?

¹⁴ Bóg raz się odzywa i drugi, tylko się na to nie zważa.

¹⁵ We śnie i w nocnym widzeniu, gdy spada sen na człowieka; i w czasie drzemki na łóżku

Hi 4,12-16; Rdz 20,3; Rdz 41,1n; Dn 4,2n

¹⁶ otwiera On ludziom oczy, przerażenie budzi w ich sercu.

¹⁷ Chce odwieść człowieka od grzechu i męża uwolnić od pychy,

¹⁸ uchronić duszę od grobu, a życie – od ciosu dzidy.

¹⁹ Przez cierpienie nawraca na łożu i udrękę w kościach nieustanną.

Pwt 8,5+; Prz 3,12

²⁰ Kiedy posiłek już zbrzydnie i smaczne pokarmy są wstrętne;

Ps 107,18

²¹ gdy ciało mu w oczach zanika i nagie kości zostają,

Hi 19,20

²² jego dusza się zbliża do grobu, a życie do miejsca umarłych.

²³ Gdy ma on swego anioła, obrońcę jednego z tysiąca, co mu wyjaśni powinność;

²⁴ zlituje się nad nim i prosi: Uwolnij od zejścia do grobu, za niego okup znalazłem –

²⁵ to wraca do dni młodości, jak wtedy ciało ma rześkie,

Ps 103,5

²⁶ błaga Boga, a On się lituje, radosne oblicze nań zwraca. Przywrócono mu dawną prawość

²⁷ i ludziom swym tak wyśpiewuje: Grzeszyłem, przewrotnie działałem, nie oddał mi On według mej winy,

²⁸ uwolnił od zejścia do grobu, me życie raduje się światłem.

²⁹ Wszystko to dwa i trzy razy Bóg czyni względem człowieka,

³⁰ chcąc go uwolnić od grobu i oświecić blaskiem żyjących.

³¹ Uważaj, Hiobie, i słuchaj, lub milcz, a ja będę mówił.

³² Może chcesz coś powiedzieć? Przemów, skargę twą przyjmę.

³³ Czy nie chcesz? Przeto posłuchaj! Milcz – ja cię nauczę mądrości.