Rozdział 35

Trzecia mowa Elihu: Sprawy ludzkie nie są Bogu obojętne

¹ Elihu ciągnął dalej, i rzekł:

² Czy to uznajesz za słuszne, coś rzekł: Mam prawo od Boga?

³ Powiedziałeś: Co z tego mi przyjdzie? Czy to pomaga więcej niż grzech?

Hi 7,20

⁴ Parę słów ci odpowiem i twym przyjaciołom wraz z tobą.

⁵ Spojrzyj na niebo! Popatrz! Oglądaj obłoki wysoko!

⁶ Gdy zgrzeszysz, co ty Mu zrobisz? Czy zaszkodzisz Mu mnóstwem grzechów?

⁷ Czy dajesz Mu co, gdyś jest prawy? Czy otrzyma coś z twojej ręki?

Hi 22,3

⁸ Podobnych do ciebie złość twa dosięga a twoja prawość ludziom pomaga.

⁹ Z ogromu ucisku się płacze, pod wroga przemocą się krzyczy,

¹⁰ a nikt nie mówi: Gdzie Bóg, mój Stwórca, co nocy użycza pieśni wesela,

¹¹ nas uczy więcej niż uczą zwierzęta, mędrszymi jesteśmy od ptaków powietrznych.

¹² Wołania są bez odpowiedzi ze względu na pychę nieprawych.

¹³ Błędem jest przypuszczać, że Bóg nie słucha, że Wszechmogący nie zwraca uwagi.

¹⁴ Choć mówisz: Nie zwraca uwagi, u Niego sprawa, na Niego czekaj!

¹⁵ Teraz, gdy gniew Jego nie płonie, na grzech zda się nie zważać,

¹⁶ Hiob usta otworzył niemądrze i mnoży słowa bezmyślnie.