Rozdziały: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 56, 57, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68, 69, 70, 71, 72, 73, 74, 75, 76, 77, 78, 79, 80, 81, 82, 83, 84, 85, 86, 87, 88, 89, 90, 91, 92, 93, 94, 95, 96, 97, 98, 99, 100, 101, 102, 103, 104, 105, 106, 107, 108, 109, 110, 111, 112, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, 121, 122, 123, 124, 125, 126, 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 137, 138, 139, 140, 141, 142, 143, 144, 145, 146, 147, 148, 149, 150,
KSIĘGA PIĄTA
Dziękczynny hymn ocalonych
2 Niechaj to mówią odkupieni przez Pana, ci, których wybawił z rąk przeciwnika
3 i których zgromadził z obcych krajów, ze wschodu i zachodu, z północy i południa.
4 Błądzili na pustyni, na odludziu: do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi.
6 W swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.
7 I powiódł ich prostą drogą, tak że doszli do miasta zamieszkałego.
8 Niech dzięki czynią Panu za Jego miłosierdzie, za Jego cuda dla synów ludzkich,
9 bo nasycił tego, który jest zgłodniały, i łaknącego napełnił dobrami.
10 Siedzieli w ciemnościach i mroku, uwięzieni nędzą i żelazem,
11 gdyż bunt podnieśli przeciw słowom Bożym i pogardzili zamysłem Najwyższego.
12 Trudami przygiął ich serca: chwiali się, lecz nikt im nie pomógł.
13 I w swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.
14 I wyprowadził ich z ciemności i mroku, a ich kajdany pokruszył.
15 Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich,
16 gdyż bramy spiżowe wyłamał i skruszył żelazne wrzeciądze.
17 Chorowali na skutek swoich grzesznych czynów i nędzę cierpieli przez swoje występki;
19 W swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.
20 Posłał swe słowo, aby ich uleczyć i wyrwać z zagłady ich życie.
21 Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich!
22 I niech składają ofiary dziękczynne, niech głoszą z radością Jego dzieła!
23 Ci, którzy na statkach ruszyli na morze, aby uprawiać handel na ogromnych wodach,
25 Powiedział On i wzbudził wicher burzliwy, i spiętrzył jego fale.
26 Wznosili się aż pod niebo, spadali aż do głębi; ich dusza truchlała w nieszczęściu.
27 Zataczali się i chwiali jak pijani, cała ich mądrość zawiodła.
28 I w swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.
29 Zamienił burzę w wietrzyk łagodny, a fale morskie umilkły.
30 Radowali się z tego, że nastała cisza, i że On przywiódł ich do upragnionej przystani.
31 Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich!
32 I niech Go sławią w zgromadzeniu ludu i na radzie starców niechaj Go chwalą!
34 ziemię żyzną na słony ugór skutkiem niegodziwości jej mieszkańców.
Rdz 13,10; Rdz 19,23-28; Pwt 29,22; Syr 39,23 Iz 41,18+; Ps 114,8
35 Pustynię zamienił w zbiornik wody, a ziemię suchą w oazę.
36 I tam osiedlił zgłodniałych, i założyli miasta zamieszkałe.
38 Pobłogosławił im, a bardzo się rozmnożyli, i dał im bydła niemało.
39 Potem zmalała ich liczba i podupadli pod naciskiem niedoli i utrapienia.
40 Lecz Ten, który wylewa wzgardę na władców i każe im błądzić przez puste bezdroża,
41 podniósł nędzarza z niedoli, rozmnożył rodziny jak trzody.
Iz 65,13n; Ps 113,7-9; Jr 31,27; Hi 22,19; Hi 5,16; Ps 58,11; Ps 63,12
42 Pobożni widzą to i radują się, a wszelka niegodziwość musi zamknąć swe usta.
43 Kto mądry, niech to zachowa, niech rozważa [dzieła] łaski Pana!