![]() |
|
Rozdziały: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 56, 57, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68, 69, 70, 71, 72, 73, 74, 75, 76, 77, 78, 79, 80, 81, 82, 83, 84, 85, 86, 87, 88, 89, 90, 91, 92, 93, 94, 95, 96, 97, 98, 99, 100, 101, 102, 103, 104, 105, 106, 107, 108, 109, 110, 111, 112, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, 121, 122, 123, 124, 125, 126, 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 137, 138, 139, 140, 141, 142, 143, 144, 145, 146, 147, 148, 149, 150, | |
Król dzięki czyni za zwycięstwo |
|
1 Kierownikowi chóru. Sługi Bożego, Dawida, który wypowiedział do Pana słowa tej pieśni, gdy go Pan wybawił z mocy wszystkich jego nieprzyjaciół i z ręki Saula. |
|
| |
3 Panie, ostojo moja i twierdzo, mój wybawicielu, Boże mój, skało moja, na którą się chronię, tarczo moja, mocy zbawienia mego i moja obrono! |
Rdz 49,24; Pwt 32,4; Pwt 32,15; Pwt 32,18; Pwt 32,37 Pwt 33,17; Ps 75,5; Łk 1,69 |
4 Wzywam Pana, godnego chwały, i jestem wolny od moich nieprzyjaciół. |
|
5 Ogarnęły mnie fale śmierci i zatrwożyły mnie odmęty niosące zagładę; |
|
7 W moim utrapieniu wzywam Pana i wołam do mojego Boga; usłyszał On mój głos ze swojej świątyni, a krzyk mój dotarł do Jego uszu. |
|
8 Zatrzęsła się i zadrżała ziemia, posady gór się poruszyły, zatrzęsły się, bo On zapłonął gniewem. |
|
9 Uniósł się dym z Jego nozdrzy, a z Jego ust – pochłaniający ogień: od niego zapaliły się węgle. |
|
10 Nagiął On niebiosa i zstąpił, a czarna chmura była pod Jego stopami. |
|
12 Przywdział mrok niby zasłonę wokół siebie, jako okrycie ciemną wodę, gęste chmury. |
|
| |
14 Pan odezwał się z nieba grzmotem, to głos swój dał słyszeć Najwyższy, |
|
15 wypuścił swe strzały i rozproszył wrogów, cisnął błyskawice i zamęt wśród nich wprowadził. |
|
16 Aż ukazało się łożysko morza i obnażyły się posady lądu od groźnej nagany Twej, Panie, i tchnienia wichru Twoich nozdrzy. |
|
17 On wyciąga [rękę] z wysoka i chwyta mnie, wydobywa mnie z toni ogromnej; |
|
18 Wyrywa mnie od przemożnego nieprzyjaciela, od mocniejszych ode mnie, co mnie nienawidzą. |
|
19 Napadają na mnie w dzień dla mnie złowrogi, lecz Pan jest moją obroną, |
|
20 wyprowadza mnie na miejsce przestronne; ocala, bo mnie miłuje. |
|
21 Pan nagradza moją sprawiedliwość, odpłaca mi według czystości rąk moich. |
|
22 Strzegłem bowiem dróg Pańskich i nie odszedłem od mojego Boga, |
|
23 bo mam przed sobą wszystkie Jego przykazania i nie odrzucam od siebie Jego poleceń, |
|
24 lecz jestem wobec Niego bez skazy i wystrzegam się grzechu. |
|
25 Pan mię nagradza za moją sprawiedliwość, za czystość rąk przed Jego oczyma. |
|
26 Ty jesteś miłościwy dla miłościwego i względem nienagannego działasz nienagannie, |
|
27 względem czystego okazujesz się czystym, wobec przewrotnego jesteś przebiegły. |
|
28 Albowiem Ty wybawiasz naród uniżony a pognębiasz oczy wyniosłe. |
|
29 Bo Ty, Panie, każesz świecić mojej pochodni: Boże mój, oświecasz moje ciemności. |
|
30 Bo z Tobą zdobywam wały, mur przeskakuje dzięki mojemu Bogu. |
|
31 Bóg – Jego droga jest nieskalana, słowo Pana w ogniu wypróbowane; On tarczą dla wszystkich, którzy doń się chronią. |
|
32 Bo któż jest Bogiem prócz Pana? Lub któż jest Skałą prócz Boga naszego? |
|
33 Bóg, co mocą mnie przepasuje i nienaganną czyni moją drogę, |
|
34 On daje moim nogom rączość nóg łani i stawia mnie na wyżynach, |
|
35 On ćwiczy moje ręce do bitwy, a ramiona – do napinania spiżowego łuku. |
|
36 Dajesz mi tarczę Twą dla ocalenia, i wspiera mnie Twoja prawica, a Twoja troskliwość czyni mnie wielkim. |
|
37 Wydłużasz mi kroki na drodze i stopy moje się nie chwieją. |
|
38 Ścigam mych wrogów i dopadam, a nie wracam, póki nie zginą. |
|
39 Starłem ich, nie mogli się podnieść, upadli pod moje stopy. |
|
40 Mocą mnie przepasujesz do bitwy, sprawiasz, że przeciwnicy gną się pode mną, |
|
41 zmuszasz wrogów moich do ucieczki, a wytracasz tych, co mnie nienawidzą. |
|
42 Wołają – lecz nie ma wybawcy; do Pana – lecz im nie odpowiada. |
|
43 Jak proch na wietrze ich rozrzucę, zdepczę jak błoto uliczne. |
|
44 Ty mnie ocalasz od buntów ludu, ustanawiasz mnie głową narodów. Służy mi lud, którego nie znałem. |
|
45 Są mi posłuszni na pierwsze wezwanie; cudzoziemcy mi schlebiają. |
|
46 Cudzoziemcy bledną, z drżeniem wychodzą ze swoich warowni. |
|
47 Niech żyje Pan! Moja Skała niech będzie błogosławiona! Niech będzie wywyższony Bóg, mój Zbawca, |
|
| |
49 wybawia mnie od nieprzyjaciół, wynosi nad moich wrogów i uwalnia od gwałtownika. |
|
50 Przeto będę Cię, o Panie, chwalił wśród narodów i będę wysławiał Twoje imię. |
|
51 Tyś zwycięstwa wielkie dał królowi i Twemu pomazańcowi okazałeś łaskę, Dawidowi i jego potomstwu na wieki. |