![]() |
|
Rozdziały: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 56, 57, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68, 69, 70, 71, 72, 73, 74, 75, 76, 77, 78, 79, 80, 81, 82, 83, 84, 85, 86, 87, 88, 89, 90, 91, 92, 93, 94, 95, 96, 97, 98, 99, 100, 101, 102, 103, 104, 105, 106, 107, 108, 109, 110, 111, 112, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, 121, 122, 123, 124, 125, 126, 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 137, 138, 139, 140, 141, 142, 143, 144, 145, 146, 147, 148, 149, 150, | |
Nad gruzami świątyni |
|
1 Pieśń pouczająca. Asafowy. Dlaczego, Boże, odrzuciłeś na wieki, płoniesz gniewem przeciw owcom Twojego pastwiska? |
|
2 Pomnij na Twoją społeczność, którą dawno nabyłeś, na pokolenie, które wziąłeś w posiadanie, na górę Syjon, gdzie założyłeś sobie siedzibę. |
|
3 Skieruj Twe kroki ku ruinom bez końca: nieprzyjaciel wszystko spustoszył w świątyni. |
|
4 Ryknęli Twoi przeciwnicy w środku Namiotu Spotkania, zatknęli swe proporce. |
|
5 Można było ich poznać jak tego, co wznosi wysoko siekiery wśród gąszczów. |
|
6 Wszystkie jego bramy wyłamali razem, zniszczyli toporem i kilofem. |
|
7 Na pastwę ognia świątynię Twoją wydali, doszczętnie zbezcześcili przybytek Twego imienia. |
|
8 Rzekli w swym sercu: Razem ich zniszczmy! Spalili w kraju wszystkie miejsca świętych zgromadzeń. |
|
9 Już nie widać naszych znaków i nie ma proroka; a między nami nie ma, kto by wiedział, jak długo, |
|
10 jak długo, Boże, będzie urągał nieprzyjaciel? Czy wróg na zawsze będzie bluźnił Twemu imieniu? |
|
12 Bóg jednak od początku jest moim królem, który na ziemi sprawia ocalenie. |
|
13 Ty ujarzmiłeś morze swą potęgą, skruszyłeś głowy smoków na morzu. |
|
14 Ty zmiażdżyłeś łby Lewiatana, wydałeś go na żer potworom morskim. |
|
15 Ty otworzyłeś źródła i strumienie; Ty wysuszyłeś rzeki stale płynące. |
|
16 Twoim jest dzień i noc jest Twoja; Ty światło i słońce utwierdziłeś. |
|
17 Ty ustanowiłeś wszystkie granice ziemi; Ty utworzyłeś lato i zimę. |
|
18 Pamiętaj o tym: wróg Cię lży, Panie, a lud niemądry uwłacza Twojemu imieniu. |
|
19 Nie wydawaj na zatracenie duszy Twej synogarlicy; o życiu Twych ubogich nie zapominaj na wieki! |
|
20 Wejrzyj na Twe przymierze, bo się napełniły zakątki kraju jękiem i przemocą. |
|
21 Niechaj uciśniony nie wraca ze wstydem: niech ubogi i biedny chwalą Twoje imię! |
|
22 Powstań, o Boże, prowadź swoją sprawę; pamiętaj o zniewadze, którą co dnia wyrządza Ci głupiec. |
|
23 Nie zapomnij o krzyku Twoich przeciwników; zawsze się podnosi zgiełk powstających na Ciebie. |
|