KSIĘGA DRUGA

PSALM 42 (41)

Tęsknota za Bogiem i świątynią z prośbą o powrót do świątyni

¹ Kierownikowi chóru. Pieśń pouczająca. Synów Koracha.

² Jak łania pragnie wody ze strumieni, tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże!

J 4,1+; Iz 26,9; Ps 63,2; Ps 84,3; Ps 36,10

³ Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego: kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?

Ps 27,4

⁴ Łzy stały się dla mnie chlebem we dnie i w nocy, gdy mówią mi co dzień: Gdzie jest twój Bóg?

Mi 7,10; Ml 2,17; Ps 79,10

⁵ Gdy wspominam o tym, rozrzewnia się dusza moja we mnie, ponieważ wstępowałem do przedziwnego namiotu, do domu Bożego, wśród głosów radości i dziękczynienia w świątecznym orszaku.

Lm 3,20 Ps 27,4-5

⁶ Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać: Zbawienie mego oblicza

Ps 6,5+

⁷ i mojego Boga. A we mnie samym dusza jest zgnębiona, przeto wspominam Cię z ziemi Jordanu i z ziemi Hermonu, i z góry Misar.

Ps 43,3; Ps 68,17

⁸ Głębia przyzywa głębię hukiem Twych potoków. Wszystkie twe nurty i fale nade mną się przewalają.

Jon 2,4; Ps 32,6; Ps 69,3; Ps 88,8

⁹ Za dnia udziela mi Pan swojej łaski, a w nocy Mu śpiewam, sławię Boga mego życia.

¹⁰ Mówię do Boga: Moja Skało, czemu zapominasz o mnie? Czemu chodzę smutny, gnębiony przez wroga?

Ps 18,3+

¹¹ Kości we mnie się kruszą, gdy lżą mnie przeciwnicy, gdy cały dzień mówią do mnie: Gdzie jest twój Bóg?

¹² Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać: Zbawienie mego oblicza i mojego Boga.