KSIĘGA POCIESZENIA IZRAELA

OBIETNICE WYZWOLENIA IZRAELA

Rozdział 40

Powołanie proroka

¹ Pocieszcie, pocieszcie mój lud! – mówi wasz Bóg.

Iz 52,7-12

² Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy,

³ Głos się rozlega: Drogę dla Pana przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu!

Mt 3,3p; Ml 3,1; Ml 3,23-24; Syr 48,10; Łk 1,76; Iz 45,2; Łk 3,4-6

⁴ Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i wzgórza obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną gładką.

Ba 5,7

⁵ Wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją wszelkie ciało zobaczy, bo usta Pańskie to powiedziały.

Wj 24,16+; Iz 35,2; Iz 58,8; Iz 60,1; J 1,14 Iz 1,20; Iz 58,14

⁶ Głos się odzywa: Wołaj! – I rzekłem: Co mam wołać? – Wszelkie ciało to jakby trawa, a cały wdzięk jego jest niby kwiat polny.

⁷ Trawa usycha, więdnie kwiat, gdy na nie wiatr Pana powieje. Prawdziwie, trawą jest naród.

Jk 1,10-11; 1P 1,24-25; Iz 51,12; Hi 14,2; Ps 37,2; Ps 90,5+; Ps 103,15n; Ps 119,89; Mt 24,35; J 1,1+

⁸ Trawa usycha, więdnie kwiat, lecz słowo Boga naszego trwa na wieki.

Zapowiedź ukazania się Boga

⁹ Wstąpże na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny w Syjonie! Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnieś głos, nie bój się! Powiedz miastom judzkim: Oto wasz Bóg!

¹⁰ Oto Pan Bóg przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. Oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata.

Iz 62,11

¹¹ Podobnie jak pasterz pasie On swą trzodę, gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie.

Ez 34,1+ Pwt 32,11+; Łk 15,5

Wielkość Boga

¹² Kto zmierzył wody morskie swą garścią i piędzią wymierzył niebiosa? Kto zawarł ziemię w miarce? Kto zważył góry na wadze i pagórki na szalach?

Hi 28,23-27; Hi 38,4-5; Prz 30,4; Mdr 11,20

¹³ Kto zdołał zbadać ducha Pana? Kto w roli doradcy dawał Mu wskazania?

Rz 11,34; 1Kor 2,16; Hi 15,8; Hi 21,22; Hi 36,22-26; Hi 38,2-21; Jr 23,18; Prz 8,22-31

¹⁴ Do kogo się On zwracał po radę i światło, żeby Go pouczył o ścieżkach prawa, żeby Go nauczył wiedzy i wskazał Mu drogę roztropności?

¹⁵ Oto narody są jak kropla wody u wiadra, uważa się je za pyłek na szali. Oto wyspy ważą tyle co ziarnko prochu.

Syr 10,16-17 Mdr 11,22

¹⁶ I lasów Libanu nie starczy na paliwo ani jego zwierzyny na całopalenie.

¹⁷ Niczym są przed Nim wszystkie narody, znaczą dla Niego tyle co nicość i pustka.

Dn 4,32; Ps 62,10

¹⁸ Do kogóż to przyrównacie Boga i jaki obraz zastosujecie do Niego?

Iz 46,5; Dz 17,29

¹⁹ Ludwisarz odlewa posąg, a złotnik powleka go złotem i srebrne łańcuszki wykuwa.

Iz 41,6-7; Iz 44,9-20; Jr 10,1-16; Jr 51,15-19; Ps 115,3-8; Ba 6; Mdr 13,11-19

^19a Pomagają sobie jeden drugiemu – i mówią nawzajem do siebie: Śmiało!

Iz 40,19-20

^19b Ludwisarz zachęca złotnika, a wygładzający młotem – tego, co kuje na kowadle; ocenia sprawnie: W porządku; i umacnia gwoźdźmi posąg, żeby się nie zachwiał.

²⁰ Kogo nie stać na taką ofiarę, wybiera drzewo nie próchniejące; stara się o biegłego rzeźbiarza, żeby trwały posąg wystawić.

²¹ Czy nie wiecie tego? Czyście nie słyszeli? Czy wam nie głoszono od początku? Czyście nie pojęli utworzenia ziemi?

²² Ten, co mieszka nad kręgiem ziemi, której mieszkańcy są jak szarańcza, On rozciągnął niebiosa jak tkaninę i rozpiął je jak namiot mieszkalny.

Dn 4,32 Iz 44,24 Ps 104,2

²³ On możnych obraca wniwecz, unicestwia władców ziemi.

Ps 2,2-5; Hi 34,18-19

²⁴ Ledwie ich wszczepiono, ledwie posiano, ledwie się w ziemi pień ich zakorzenił, On powiał na nich i pousychali, a wicher gwałtowny porwał ich jak słomkę.

Iz 17,13-14

²⁵ Z kimże byście mogli Mnie porównać, tak, żeby Mi dorównał? – mówi Święty.

Iz 45,5 Iz 6,3+

²⁶ Podnieście oczy w górę i patrzcie: Kto stworzył te gwiazdy? – Ten, który w szykach prowadzi ich wojsko, wszystkie je woła po imieniu. Spod takiej potęgi i olbrzymiej siły nikt się nie uchyli.

Rdz 15,5 1Sm 3,1+ Ba 3,34-35; Ps 147,4

Wszechmoc Boża budzi ufność

²⁷ Czemu mówisz, Jakubie, i ty, Izraelu, powtarzasz: Zakryta jest moja droga przed Panem i prawo me przed Bogiem przeoczone?

Iz 49,14-16

²⁸ Czy nie wiesz tego? Czyś nie słyszał? Pan – to Bóg wieczny, Stwórca krańców ziemi. On się nie męczy ani nie nuży, Jego mądrość jest niezgłębiona.

Rdz 21,33 Rz 11,34

²⁹ On dodaje mocy zmęczonemu i pomnaża siły omdlałego.

³⁰ Chłopcy się męczą i nużą, chwieją się słabnąc młodzieńcy,

³¹ lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły: biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą.

Ps 103,5