Wszystko zależne jest od czasu, ostatecznie od Boga
1 Wszystko ma swój czas, i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem:
2 Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasądzono,
3 czas zabijania i czas leczenia, czas burzenia i czas budowania,
4 czas płaczu i czas śmiechu, czas zawodzenia i czas pląsów,
5 czas rzucania kamieni i czas ich zbierania, czas pieszczot cielesnych i czas wstrzymywania się od nich,
6 czas szukania i czas tracenia, czas zachowania i czas wyrzucania,
7 czas rozdzierania i czas zszywania, czas milczenia i czas mówienia,
8 czas miłowania i czas nienawiści, czas wojny i czas pokoju.
10 Przyjrzałem się pracy, jaką Bóg obarczył ludzi, by się nią trudzili.
11 Uczynił wszystko pięknie w swoim czasie, dał im nawet wyobrażenie o dziejach świata, tak jednak, że nie pojmie człowiek dzieł, jakich Bóg dokonuje od początku aż do końca.
Koh 8,17; Koh 11,5; Ps 139,17; Syr 11,4; Syr 18,6; Iz 55,8-9; Rz 11,33; Koh 2,24+
12 Poznałem, że dla niego nic lepszego, niż cieszyć się i o to dbać, by szczęścia zaznać w swym życiu.
13 Bo też, że człowiek je i pije, i cieszy się szczęściem przy całym swym trudzie – to wszystko dar Boży.
14 Poznałem, że wszystko, co czyni Bóg, na wieki będzie trwało: do tego nic dodać nie można ani od tego coś odjąć. A Bóg tak działa, by się Go ludzie bali.
15 To, co jest, już było, a to, co ma być kiedyś, już jest; Bóg przywraca to, co przeminęło.
16 I dalej widziałem pod słońcem: w miejscu sądu – niegodziwość, w miejscu sprawiedliwości – nieprawość.
17 Powiedziałem sobie: Zarówno sprawiedliwego jak i bezbożnego będzie sądził Bóg: na każdą bowiem sprawę i na każdy czyn jest czas wyznaczony.
Los człowieka podobny jest do losu zwierząt
18 Powiedziałem sobie: Ze względu na synów ludzkich tak się dzieje. Bóg chce ich bowiem doświadczyć, żeby wiedzieli, że sami przez się są tylko zwierzętami.
19 Los bowiem synów ludzkich jest ten sam, co i los zwierząt; los ich jest jeden: jaka śmierć jednego, taka śmierć drugiego, i oddech życia ten sam. W niczym więc człowiek nie przewyższa zwierząt, bo wszystko jest marnością.
20 Wszystko idzie na jedno miejsce: powstało wszystko z prochu i wszystko do prochu znów wraca.
21 Któż pozna, czy siła życiowa synów ludzkich idzie w górę, a siła życiowa zwierząt zstępuje w dół, do ziemi?
Rdz 2,7; Rdz 3,19; Ps 104,29; Hi 34,15; Syr 16,29-30; Koh 12,7; Prz 15,24
22 Zobaczyłem więc, że nie ma nic lepszego nad to, że się człowiek cieszy ze swych dzieł, gdyż taki jego udział. Bo któż mu pozwoli widzieć, co stanie się potem?